Tanzimat Edebiyatının Genel Özellikleri

  • Tanzimat Edebiyatı, 1860 yılında çıkarılan ilk özel gazetemiz Tercüman-ı Ahval ile başlar ve 1895 yılına kadar devam eder.
  • Bu edebiyat kendi içerisinde farklı özellikler göstermesi nedeniyle "birinci dönem ve ikinci dönem şeklinde iki farklı döneme ayrılmaktadır. Tanzimat 1. Dönem 1860-1877, Tanzimat 2. Dönem ise 1877- 1895 yılları arasını kapsamaktadır. 
  • Gazetelerin çıkmasıyla birlikte Batı'dan alınan roman, hikaye, deneme, makale, tenkit, fıkra gibi birçok türün de ilk örnekleri bu dönemde verilmiştir.
  • Edebiyatımızda noktalama işaretleri ilk kez bu dönemde kullanılmaya başlanmıştır.
  • Tanzimat sanatçıları çok yönlü aydın bir kişiliğe sahiptir. Sanatçı kişiliklerinin yanında öğretmenlik, gazetecilik ve devlet adamlığı gibi mesleklere de sahiptirler.
  • Bu dönemde çıkarılan gazeteler ve dergiler aracılığıyla edebi ve öğretici metinler halka ulaştırılmıştır. Bu nedenle Tanzimat dönemi gazeteleri edebiyatımız açısından son derece önem arz eder. 
  • Fransız İhtilali ile birlikte Batı'da yaygınlaşan özgürlük, hürriyet, eşitlik ve vatan gibi kavramlar edebiyatımızda ilk kez işlenmeye başlanmıştır.
  • İlk dönem sanatçıları romantizm akımının etkisinde, ikinci dönem sanatçıları ise realizm ve natüralizm etkisinde kalmışlardır.
  • Eski şiir geleneğinde yer alan konu sınırlandırılması kaldırılmış, şiirdeki konu çeşitliliği arttırılmıştır.
  • Eski edebiyatın nazım biçimlerini kullanan sanatçılar bu şiirlerin içeriklerini değiştirmekle birlikte Batı'dan alınan yeni nazım biçimleri de kullanılmıştır.
  • Divan Edebiyatı'nda yer alan parça güzelliği anlayışına son verilmiş, şiirde konu bütünlüğüne önem verilmiştir.
  • Az da olsa milli veznimiz hece ölçüsü kullanılmış olsa da ağırlıklı olarak aruz ölçüsü tercih edilmiştir.
  • Göz için kafiye anlayışının yerine "Kulak için kafiye" anlayışı ön plana çıkmaya başlamıştır.
  • İlk dönemde sanatçıların dilin sadeleşmesi yönünde çaba göstererek halka ulaşmayı amaçlamışsa da ikinci dönem sanatçıların böyle bir amacı olmadığın- dan dilde sadeleşme çabalarını devam ettirmeyerek süslü ve ağır bir dili kullanmayı tercih etmişlerdir.
  • İlk dönem sanatçıları "Sanat halk içindir görüşünü, ikinci dönem sanatçıları ise "Sanat sanat içindir görüşünü savunmuştur.
  • Bu dönemde sanatçılar halkı aydınlatmayı ve eğitmeyi amaçlamıştır.
  • İlk dönemde genellikle sosyal konular işlense de ikinci dönemde bireysel konulara ağırlık verilmiştir.
  • Geleneksel tiyatronun aksine modern tiyatroda önemli gelişmeler yaşanmış, yapılan tiyatro binalarında oyunlar sahnelenmeye başlanmıştır.
  • Birinci dönem sanatçıları Namık Kemal, Şinasi, Ziya в Paşa, Şemsettin Sami, Ahmet Mithat Efendi; ikinci dönem sanatçıları ise Recaizade Mahmut Ekrem, Muallim Naci, Abdülhak Hamit Tarhan, Samipaşazade Sezai, Nabizade Nazım'dır.
  • Bu dönem sanatçıları Batı edebiyatlarından ve özellikle de Fransız edebiyatından etkilenmişlerdir.